Rozwój wojskowych dronów cargo nie może być napędzany przez cywilny rynek dronów cargo. Global UAV Logistics and Transportation Market Report, opublikowany przez Markets and Markets, globalnie znaną firmę badawczą, przewiduje, że globalny rynek logistycznych UAV wzrośnie do 29,06 mld USD do 2027 r., przy CAGR na poziomie 21,01% w okresie prognozowania.
Bazując na optymistycznych prognozach dotyczących przyszłych scenariuszy zastosowań dronów logistycznych i korzyści ekonomicznych, odpowiednie instytucje naukowo-badawcze i firmy w wielu krajach przedstawiły plan rozwoju dronów transportowych, a wynikający z tego dynamiczny rozwój cywilnych dronów transportowych przyspieszył również rozwój wojskowych dronów transportowych.
W 2009 roku dwie firmy w Stanach Zjednoczonych nawiązały współpracę, aby uruchomić bezzałogowy śmigłowiec transportowy K-MAX. Samolot ma przesunięty układ dwóch wirników, maksymalny udźwig 2,7 tony, zasięg 500 km i nawigację GPS, a także może wykonywać zadania transportowe na polu bitwy w nocy, w terenie górzystym, na płaskowyżach i w innych środowiskach. Podczas wojny w Afganistanie bezzałogowy śmigłowiec transportowy K-MAX przeleciał ponad 500 godzin i przetransportował setki ton ładunku. Jednak bezzałogowy śmigłowiec transportowy jest przerobiony z aktywnego śmigłowca, z głośnym silnikiem, który łatwo naraża siebie i pozycję oddziału bojowego na pierwszej linii.
W odpowiedzi na zapotrzebowanie armii USA na cichego/niskosłyszalnego drona transportowego, YEC Electric Aerospace wprowadził Silent Arrow GD-2000, jednorazowego użytku, bezsilnikowego drona transportowego szybującego wykonanego ze sklejki z dużą przestrzenią ładunkową i czterema składanymi skrzydłami oraz ładunkiem o wadze około 700 kg, który może być używany do dostarczania amunicji, zaopatrzenia itp. na linię frontu. W teście w 2023 r. dron został wystrzelony z rozłożonymi skrzydłami i wylądował z dokładnością około 30 metrów.
Wraz z rozwojem technologii dronów, Izrael rozpoczął również prace nad rozwojem dronów do transportu ładunków wojskowych.
W 2013 r. pierwszy lot pionowego startu i lądowania samolotu cargo „Air Mule” opracowanego przez izraelskie City Airways zakończył się sukcesem, a jego model eksportowy znany jest jako dron „Cormorant”. Bezzałogowy statek powietrzny ma nietypowy kształt, z dwoma wentylatorami przepustowymi w kadłubie, które umożliwiają bezzałogowemu statekowi powietrznemu pionowy start i lądowanie, oraz dwoma wentylatorami przepustowymi w ogonie, które zapewniają bezzałogowemu statekowi powietrznemu poziomy ciąg. Z prędkością do 180 km/h jest w stanie przetransportować 500 kg ładunku na lot bojowy w promieniu 50 km, a nawet może być używany do ewakuacji powietrznej i transportu rannych.
W ostatnich latach turecka firma opracowała również drona transportowego Albatross. Prostokątny korpus Albatrossa jest wyposażony w sześć par przeciwbieżnych śmigieł, z sześcioma ramami podporowymi pod spodem, a przedział ładunkowy można zamontować pod kadłubem, zdolnym do transportu wszelkiego rodzaju materiałów lub przenoszenia rannych, a oglądany z daleka przypomina latającą stonogę pełną śmigieł.
Tymczasem Windracer Ultra z Wielkiej Brytanii, Nuuva V300 ze Słowenii i VoloDrone z Niemiec to również bardziej charakterystyczne drony transportowe o podwójnym zastosowaniu.
Ponadto niektóre komercyjne bezzałogowe statki powietrzne z wieloma wirnikami mogą również podejmować się transportu lotniczego mniejszych mas materiałów, zapewniając zaopatrzenie i bezpieczeństwo na linii frontu i w placówkach.
Czas publikacji: 11-01-2024